Eindelijk nieuws yiehaa!!!

27 juli ... na 1 maand India dé dag om naar Nepal te vertrekken. Het avontuur overland was spannend, maar alles is ongelooflijk vlot gegaan! Trein van Delhi naar Gorakhpur, meteen een bus naar Sunauli (grenspunt), in 15 minuten een visum voor Nepal geregeld en het kon natuurlijk niet beter ... net de laatste bus naar Kathmandu gehaald! Voor 13 euro een rit van 17u overland naar Nepal!

Eenmaal over de grens kon ik eerst mijn ogen niet geloven. Niet alleen de mensen waren helemaal anders maar ook het landschap veranderde ongelooflijk snel. Immens diepe valleien, rijstvelden, bananenplanten, hangbruggen, ... Echt de moeite!

 Mijn familie: Kedar, zijn vrouw Mina en zijn kinderen Punjan en Puja vallen heel goed mee! ’t Is wel even wennen om in een gezin te leven en mijn evenwicht te vinden, maar ’t is een goede voorbereiding op later J. Ook volop Nepalees aan het leren in alle opzichten (koken, taal, gewoontes, ...). Even iets grappigs tussendoor: ik dacht dat ze elke dag Dal Baht (linzen met rijst) aten als avondmaal maar blijkbaar is dit drie keer per dag! Soms eten ze eens brood, samosa’s of iets van de bakkerij ’s morgens, maar dit is eerder zeldzaam. Dus ... hopen dat ik het lang volhou!!!

Ook het werk heel goed gestart! Autism Care Nepal bestaat nog maar sinds 2008, maar de mensen werken er echt met heel hun hart en ziel. Heel veel dingen pakken ze op dezelfde manier aan als bij ons, maar door gebrek aan geld, ruimtes en materiaal is het soms moeilijk om de kinderen te geven wat ze nodig hebben. Ik was ook verrast van het feit dat ze de ouders zo goed betrekken in de therapie. Alle moeders die niet werken komen heel de dag mee naar het dagcentrum, en vervullen er ook de rol van trainer voor de andere kinderen. Op die manier komen ze aan genoeg trainers, met professionele middelen zou dit niet mogelijk zijn. En eerlijk gezegd ... super om de ouders op die manier te betrekken!

Onverwachts maar uitdagend nog twee of zelfs drie nieuwe projecten voor mijn stage! Mental illness center in Jorpati, waar we met mensen met depressie, manie, psychose en verslaving gaan werken; en SOS children village waar we een korter project gaan doen met kinderen met meervoudige handicaps. En misschien komt er nog een project bij voor kinderen met cerebral palsy, afhankelijk van hoeveel tijd we nog gaan overhebben J.  ’t Is echt wel een uitdaging, dat en het feit dat het de mensen helpt én op lange termijn kan voortgezet worden is het belangrijkst. Meer nieuws volgt!

Na onze reis in Tibet en Nepal, die trouwens fantastisch en superzalig was, heb ik mezelf even verwend met een mountainbike (prijs meer dan de helft minder als in België dus goed koopje!). Nu ben ik niet meer afhankelijk van bussen en van Kedars motorbike, en kan ik in het weekend volop de bossen en de bergen gaan verkennen. ‘k Zou hem al niet meer kunnen missen!

Nu nog even over de reis! Het verslag zal niet even uitgebreid zijn als dat van India, en fotos hier uploaden gaat heel traag maar je kan er enkele terugvinden op mijn facebook. De rest zal voor januari zijn!

Af en toe krijg ik toch wel al een heimweemomentje, dus twijfel niet om te reageren op mijn blog, ’t zal me heel veel deugd doen! Tot de volgende!!!

 En plots ging internet iets sneller dus toch enkele foto`s!!!

 Maarten en Leen deden de bungee jump in de 160m diepe vallei van Kodari! Ik zag het niet direct zitten :)

 Mero kurta surwal

 Music therapy workshop in Autism Care Nepal

 Elephant bathing in Chitwan National Park

 Dahl bat, lukt al redelijk om deftig met mijn handen te eten!

 Mountainbike! 

 

 Punjan`s verjaardagsfeestje, ook dahl bat!

 Mount everest!!! 

Zeker ook facebook checken van mij, Arne, Leen, Maarten en Aagje als jullie meer foto`s willen zien. Ook in de volgende dagen probeer ik foto`s toe te voegen op facebook!